Łasica zwana łaską, to urodzony morderca

FLESZ - Jaka będzie zima w tym roku?

Krótko mówiąc, bardzo szybko traci ciepło. Zaś będąc ssakiem musi utrzymać stałą temperaturę ciała. Tym samy potrzebuje znacznie więcej energii niż większe i stałocieplne zwierzaki. Straty są przy tym tak duże, iż musi nieustannie myśleć o zdobywaniu pokarmu.

Co gorsze nie gromadzi ani grama tłuszczu, co zapewne pomaga utrzymać nienaganną sylwetkę, ale absolutnie nie chroni przed zimnem. W ciągu doby zabija i zjada przynajmniej trzy gryzonie. Myszy, nornice, ryjówki. Niekiedy króliki, rzadziej ptaki. Latem nie przepuści żabom i jaszczurkom. W siarczyste mrozy apetyt ma jeszcze większy. Ciągle głodna nie może pozwolić sobie na dłuższy wypoczynek. Jeśli już przymknie oczy, to na pewno śni o tłustych myszach.

Teraz odrobina matematyki. Pojedyncza łasica w ciągu roku likwiduje około 1 000 gryzoni (słownie tysiąc). Przez trzy lata statystycznego życia, trzy razy tyle. Trzy tysiące! Samica z młodymi jeszcze więcej. Zaś zimą, przy większych menu obejmuje prawie w całości myszy i nornice w nadprogramowej liczbie. W ogrodzie czy na podwórku, łasica to prawdziwy i nieoceniony skarb. Tym większy, iż chętnie mieszka w otoczeniu człowieka.

Strategia łowiecka jednego najmniejszych drapieżników w rodzinie ssaków jest bardzo prosta. Przez całą dobę niestrudzenie patroluje własny, zazdrośnie strzeżony przed konkurencją rewir. I nie ma żadnego wyboru: albo skuteczne łowy albo śmierć. Ot, taka dola.