Obama

Grzegorz Miecugow: SWOJE WIEM

Poza normalnym wkurzeniem, jakie odczuwa mieszkaniec miasta paraliżowanego przez przesadne i często idiotyczne zakazy, mające poprawić bezpieczeństwo gości, nie mam wielu innych emocji. Barak Obama przylatuje w dodatku nie do Polski, jako kraju, który jest częścią UE, ale do Polski, która znajduje się w konkretnym regionie Europy. Nie mam wobec niego oczekiwań wizowych, chociaż kilka lat temu powiedziałem sobie, że nie polecę do USA dopóty, dopóki kraj ten będzie żądał ode mnie wizy. Ale wiem, że ta sprawa nie od niego zależy, tylko od subordynacji tysięcy moich rodaków, którzy idąc po wizę zarzekają się, że jadą turystycznie, a potem pracują na czarno gdzieś w Jackowie.

Z roku na rok jest ich jednak coraz mniej, więc może kiedyś polecę na narty do Utah. Nie oczekuję od pana Obamy żadnych deklaracji w sprawie gazu łupkowego, bo po pierwsze, on się na tym nie zna, po drugie, nawet gdyby się znał, to nic mu do tego, bo sprawa gazu jest twardym biznesem, i te firmy, które potrafią go wydobywać, powinny się z nami dogadać, w sprawie zasad, na jakich ten biznes będziemy prowadzić. To znaczy, jaki procent wydobycia oddajemy państwu, a jaki ma dla siebie firma. Może zaciekawiłaby mnie jakaś poważna deklaracja w sprawie Afganistanu, albo refleksja w sprawie przyszłości naszej euro–atlantyckiej cywilizacji, ale tego akurat się nie spodziewam.

Prawda jest taka, że to nie Ameryka coraz mniej się interesuje Europą, ale to my, jako Europa, coraz mniej potrzebujemy Ameryki. I nawet z kryzysem w Afryce Północnej pewnie sobie sami poradzimy. Mnie, jako mieszkańca Europy, bardziej interesuje przyszłość Grecji i państw jej podobnych, a rozwiązanie tego problemu nie leży w gestii USA. Z tym musimy sobie poradzić sami.