Podpisałem cyrograf

Od soboty 20 listopada do połowy kwietnia. Każdego dnia będę w karmniku sypał ziarna słonecznika. Jeśli zawale, narażę moich podopiecznych na ryzyko utraty zdrowia lub nawet życia. Ptaki mają to do siebie, iż szybko przywykają do wykładanego pokarmu.

Ograniczają samodzielne poszukiwania (ach to lenistwo!), i pozbawione znienacka źródła łatwych kalorii mogą nie przetrzymać mroźnej nocy. Wszystkie sikory i inne drobne ptaki mają szybką przemianę materii i duże zużycie energii. Zaś zapasy tłuszczu często wystarczą na kilka, kilkanaście mroźnych godzin nocy. Krótko mówiąc albo systematyczne dokarmianie, albo nic. Kilkudniowe akcje i krótkotrwałe porywy serca wyrządza więcej strat niż obojętność na los ptaków. Nie sądziłem, że kilkustopniowy mróz tak doskonale odświeży pamięć ptaków. Ledwo wystawiłem karmnik, ledwo sypnąłem garść nasion, a już jawił się tłum wygłodniałych ptaków. Oczywiście liczny zastęp zadziornych sikor ubogich i modraszek. Kilka dostojnych dzwońców, kilkanaście zięb i mazurków. Oraz miły akcent, czyli para szczygłów. Dal nich jutro nasypię nieco maku, który idealnie pasuje do kalibru zjadanych przez nie nasion.

Ceny karmy dla ptaków poszybowały w górę. Jak wszystko inne. Tego roku będzie kryzysowe oszczędzanie. Raczej podkarmianie niż uczta do syta.
Póki co, wróciła jesień. Damy radę.