Senat zatęsknił za kontrolą mediów

Zmajstrowali nowelizację prawa prasowego, która zakłada, iż każdy bohater publikacji, któremu nie spodoba się coś w artykule, otrzyma prawo zamieszczenia odpowiedzi. Pół biedy, gdyby chodziło tylko o sprostowanie nieprawdziwych faktów – senatorowie uważają jednak, iż mają prawo do zaprezentowania odmiennych ocen i opinii, a redakcja musi się temu podporządkować.

Nie wiemy, jak ten błyskotliwy pomysł będzie wyglądał w ostateczności, ale śmiało można sobie wyobrazić skrajną sytuację, w której stu senatorów wysyła do „Dziennika Polskiego” oświadczenia pełne oburzenia na pierwsze zdanie dzisiejszego felietonu, a ja muszę je opublikować. Oznaczałoby to, że albo pozbawię Czytelników wielu ciekawych informacji na rzecz zamieszczenia odpowiedzi, albo mój wydawca stanie przed koniecznością dołączenia do gazety osobnego grzbietu ze złotymi myślami obrażonych polityków.

Niniejszym deklaruję, że w przypadku przeniesienia choroby z Senatu do Sejmu i wejścia w życie tych szalonych planów prędzej zwolnię się z roboty niż zastosuję nowe przepisy. Do takiej samej postawy będę namawiał mojego wydawcę i innych szefów polskich mediów. Zobaczymy, kto na tym wyjdzie lepiej. Obawiam się, że ja sobie w życiu poradzę, ale niejeden parlamentarzysta będzie miał z tym kłopot, bo w następnych wyborach przepadnie z kretesem i będzie musiał znaleźć sobie wreszcie uczciwą pracę. To zaś może być trudne.

Panom i paniom politykom chciałbym również przypomnieć, że od lat trwa dyskusja o sensowności istnienia Senatu oraz o zbyt dużej liczbie posłów w Sejmie. Ostatnim pomysłem dają Państwo społeczeństwu kolejny argument, że odkleiliście się od rzeczywistości.