Szczęka się kurczy, język drętwieje, wargi się rozpalają

„Nie tylko bydłu, psom i innym zwierzętom, ale i ludzi jest trucizną. Po niej szczęka się kurczy, język drętwieje, wargi się rozpalają, ślina znacznie płynie, mocz gwałtownie i z bólem odchodzi, żołądek pali, wnętrzności nadzwyczajnie boleją, co wszystko się śmiercią kończy”.

Oto najcelniejszy opis właściwości zimowita jesiennego. Kwiaty ładne, okazałe i w fioletowym kolorze. Gdyby nie jesienna sceneria, to zaplątane w trawy kwiaty można by wziąć za krokusy. Po chwili zastanowienia w oczy rzuci się nadzwyczajnie długa kwiatowa trąbka i brak liści. Warto zapamiętać aparycje zimowita, gdyż jak przed wiekami raczył napisać nieoceniony ksiądz Kluk, okrutny z niego morderca. Rzecz w tym, iż jednocześnie zimowit doskonale leczył ataki podagry. Starczyło nieco przedawkować i pacjenci konali w okrutnych boleściach.

Dopiero dociekliwi medycy z Arabii wpadli na rewolucyjny pomysł, by w miejsce trudnej do dozowania bulwy zimowita, używać kulistych nasion. Wszystkie miały tą sama wagę i identyczną zawartość toksycznych, aczkolwiek leczniczych składników. Dwa, trzy nasiona niosły ulgę, cztery zabijały. Genialne! Kiedyś wierzono, iż noszona w kieszeni bulwa leczy zęby. Możecie sprawdzić, czy to prawda. W ogrodniczych sklepach sprzedają bulwy zimowitów za grosze. Jak nie zadziała, posadzicie je w ogrodzie.