Tak zwani artyści

Grzegorz Miecugow: SWOJE WIEM

Oto bowiem w czasach, gdy prawie wszyscy ekonomiści postulują zniesienie KRUS, tak zwani artyści postulują stworzenie nowego KRUS, tym razem dla tak zwanych twórców. Piszę "tak zwani” artyści czy twórcy dlatego, że nikt nie jest w stanie zdefiniować pojęcia "artysta”. Niby można uznać, że artystą jest ten, kto tworzy sztukę, ale znowu odbijamy się od ściany, bo nikt nie jest w stanie zdefiniować pojęcia "sztuka”. W trudnych czasach (notabene nie przypominam sobie łatwych czasów), gdy na wszystko brakuje pieniędzy, oczekiwania, że państwo stworzy dla tak zwanych artystów jakieś konstrukcje prawne pozwalające im na niepłacenie składek emerytalnych, ale mimo tego pozwalające im nabywać prawa emerytalne, jest kuriozalne. Bo niby dlaczego mamy wyróżniać tę akurat grupę. Zgadzam się, że kultura jest ważna, i że naszej tożsamości nigdy nie obroniła żadna armia, a kultura to potrafiła. Ale równie ważna jest edukacja, a nikt nie postuluje, by tworzyć KRUS dla nauczycieli, którzy w czasach niżu demograficznego prawdopodobnie będą tracić pracę. Są dwa modele funkcjonowania artystów w kapitalistycznej rzeczywistości. Oba dosyć słabe. Pierwszy każe artystom weryfikować się na rynku. To znaczy, jeżeli efekt pracy artystów ktoś chce kupić, wówczas artystę stać na zamożność. Drugi przerzuca ciężar utrzymania artystów na państwo. W tym modelu państwo, a właściwie jakiś urzędnik decyduje o tym, co jest, a co nie jest sztuką. Z dwojga złego wolę chyba model rynkowy. Państwo powinno jedynie stworzyć system stypendialny wspomagający młodych artystów, by łatwiej im było w ogóle wejść na rynek.