Wiewiórka to nieco zmieniona wersja szczura

FLESZ - Pracownicy nie zawsze oceniają tak dobrze Polski Ład, jakby się wydawało. Pojawiło się wiele niepewności

Choć powszechnie przezywana rudzielcem, przybiera szatę w odcieniach brązu i szarości. W odróżnieniu od zdecydowanej większości swoich krewnych oderwała się od ziemi i przeniosła w korony drzew. I to ją bardzo zmieniło. Jest wścibska i sprytna. Zręcznie przeskakuje z konaru na konar, w czym doskonale przydaje się puszysty ogon, będąc zarówno narzędziem równowagi jak i rodzajem steru.

Jada praktycznie wszystko, co tylko znajdzie. Ostre ząbki gryzonia pokonają łupiny najtwardszych orzechów włoskich i laskowych czy żołędzi. Za owoce buka, które uwielbia, pewnie oddałaby puszysty ogon… Wiewiórka jest przezorna i w czasach obfitości gromadzi zapasy na chude lata. Każde zwierzątko ma wiele spiżarni wypełnionych po brzegi nasionami. Sporo gubi po drodze, a do części magazynów z powodu wrodzonej demencji nigdy nie wróci.

Ma też swoją ciemną stronę. Od wiosny do lata zagląda do ptasich gniazd. Biada, jeżeli znajdzie tam pisklęta czy jaja. W sympatycznym zwierzątku budzi się wtedy bestia. To już historia na następne opowiadanie.