Życzenia spod połamanych drzew

Wacław Krupiński: KULTURAŁKI

Poruszyła mnie tragedia Podhala. Trzy dni spędzone w Kościelisku unaoczniły mi bezmiar klęski wywołanej przez świąteczny huragan. Całe leśne połacie pokryte leżącymi drzewami, połamanymi, powyrywanymi sprawiały przeraźliwie przygnębiające wrażenie. Nie wytrzymała też siły wiatru 100-letnia limba, rosnąca za świątynią parafii Świętego Kazimierza Królewicza, której proboszczuje ks. Jacek Mola; szczęśliwie nie upadła na piękny drewniany kościół, wszak mogłaby uszkodzić witraże, zaprojektowane przez bratanka Jana Matejki – Stefana Matejkę, a wykonane przez słynną krakowską pracownię Żeleńskich.

To do tego kościoła Wiesław Nowak zaprosił na koncert pastorałek „Nad Tatrami Gwiozda Betlejemsko”; pastorałek, które sam napisał, powierzając stworzenie muzyki Andrzejowi Zaryckiemu. Słuchałem ich z wydanej przed dwoma laty płyty „Mej kochanej AGH. Radosna nowina”, słuchałem na żywo w sali pawilonu U2 tej uczelni, ale dopiero w kościeliskim kościele zabrzmiały tak przejmująco, z taką siłą. Siłą rodzącą i zachwyt, i wzruszenie. Pisząc te nuty, miał Andrzej Zarycki sposobność sięgnąć do tradycji muzycznej Podhala, wszak w Zakopanem się urodził, tam działał jako muzykant jego ojciec Władysław Zarycki, pochowany na pięknym cmentarzu przy wspomnianym kościele. Stworzył pastorałki melodyjne, to rzewne, to skoczne, a śpiewają je znani z zespołu Krywań Halina Jawor, Jan Karpiel-Bułecka, jak i córka wokalistki Krywania Anna Seman, co to ma swój zespół Kapelanka. Wspomniana płyta to w ogóle projekt rodzinny. Biorą w nim udział żona autora słów Maria Nowak oraz ich wnuczka Weronika – śpiewają m.in. rozczulającą „Pastorałkę osobistą”, która opiewa ukochaną przez Wiesława Nowaka Polanę Chochołowską – i żona kompozytora, aktorka Beata Paluch. Ujmująco podała także nowy wiersz Wiesława Nowaka, właśnie o schronisku na tejże polanie.

O miejscu, gdzie autor, dziękując Panu za wszystko, modli się o szczęście rodziny, za bliskich, za przyjaciół, za pracowników... Hm, ilu jeszcze przedsiębiorców (bo Nowak nigdy nie nazywa siebie biznesmenem!) modli się za tych, których zatrudnia? Ba, on nie tylko się modli, ale i rzetelnie o swą załogę dba, czego doświadczają pracownicy stworzonego przez tego absolwenta AGH Novmaru. Jest, jak mówi, przedsiębiorcą o duszy artysty; kiedyś tworzył teksty dla Krywania, potem napisał o sobie książkę... Lubi pisać i nawet wywołuje uczucie zazdrości u zaprzyjaźnionego z sobą Józefa Barana, było nie było zawodowego poety (wkrótce ogłosi swą korespondencję z krajanem z Borzęcina Sławomirem Mrożkiem). Odniósł Wiesław Nowak sukces, stawiając rozmaite fabryki w świecie i umie z tego czerpać duchową radość. Zamiast kolejnego auta woli nagrać płytę, a to zorganizować koncert, a to wspomóc osierocone dzieci. Już dawno zrymował „Mają dużo pieniędzy, żyją w duchowej nędzy” i sam żyje tej maksymie na przekór. Oddany kulturze był przez wiele lat dobrym duchem i mecenasem prof. Bronisława Chromego, co wybitny rzeźbiarz przyznawał jasno i dobitnie. I też nie przypadkiem jedna z jego prac znajduje się w kościelis-kim kościele pw. Świętego Kazimierza Królewicza.

To w nim tydzień temu Jan Karpiel-Bułecka składał nam gwarą życzenia na ten Nowy Rok. Ja mogę jedynie po cepersku. Życzę P.T. Czytelnikom, by ten czternasty był rokiem tak udanym, byśmy 31 grudnia żałowali, że się kończy. Tym samym – byśmy wszyscy go przeżyli. W zdrowiu. W spokoju... Bez połamanych drzew. I serc.