Babie lato owadów

Strasznie się im spieszyło, więc chroniły się, gdzie popadło.

Dwie śliczne rusałki pawie oczka wypłoszyłem podczas porządkowania ogrodu ze stosu suchych gałęzi i liści. Stare, wypróchniałe pniaki, które od lat zamierzam przerobić na donice, zamieniły się w prawdziwy hotel. Drewno trzyma wilgoć i daje ciepło. Głęboko spękane ściany to gotowe pokoje.

Znalazłem tam kilka chrząszczy biegaczy, rusałkę admirała, kilka pawich oczek, liczne ślimaki i kilka garści czerwonych pluskwiaków. To kowal bezskrzydły. Ostatnimi laty strasznie się rozmnożył i wszędzie go pełno. Okupuje pnie drzew, licznymi stadami przesiaduje na wygrzanych słońcem kamieniach.

Drewno do kominka trzeba czyścić szczotką z łażących niemrawo owadów.

Cóż, nie mają się czego obawiać, gdyż są całkowicie niejadalne. Paskudny smak i zapach plus czerwono czarne ostrzegawcze ubarwienie, to przepustka do bezkarności. Niech sobie żyją.

Na razie całe towarzystwo wróciło do życia. Słońce i ciepło dodało im wigoru.

Byłbym zapomniał: jest babie lato. Dużo i przez kilka godzin dziennie. Oby jak najdłużej…