Pokrzywa to bezużyteczne zielsko? Otóż niekoniecznie!

FLESZ - Zimna wiosna to droższe warzywa

Żaden ogrodnik nie pokusił się do tej pory na wyhodowanie ozdobnej odmiany pokrzywy. Dziwne, nieprawdaż? Strasznie paskudne z niej zielsko.

Tymczasem na przednówku nasi przodkowie wyglądali pokrzyw jak zmiłowania. Była to jedna z pierwszych jadalnych roślin, z której można było uwarzyć pożywną zupkę. Przyprawiona odrobiną czosnaczku smakowała wspaniale. Przy pustych spiżarniach i pełzającym głodzie pokrzywa zwyczajnie ratowała życie.

Tylko wspomnę, iż półtora wieku temu nie istniała pomoc społeczna. Jeno w dużych miastach tu i ówdzie darmowe garkuchnie oferowały jeden posiłek na dobę. Prócz tego pokrzywa to cenny lek. Zielarskie księgi pełne pokrzywowych przepisów a i współczesna medycyna od chwastu się nie odwróciła. W XVII wieku wychwalano pod niebiosa parzące właściwości pokrzywy w leczeniu zdrętwiałych i sparaliżowanych kończyn.

Poranne tarzanie się w zaroślach pokrzywy było zalecaną i akceptowaną terapią. Podobnie jak herbatka o zielonym kolorze i zapachu siana, która ciężko przechodzi przez gardło. Pomaga na anemię i skutecznie w tępi glisty. Sok z wiosennych liści leczył szkorbut, czyścił krew, tamował krwotoki. Nowoczesna medycyna usankcjonowała specyfiki z pokrzywy w kojeniu reumatyzmu, schorzeń nerek, a wszystkie diety zalecają ją, jako nieodzowny preparat przyspieszający przemianę materii. I jak tu przezywać ją nieużytecznym zielskiem?