Promieniowanie a przyroda

WIDEO: Trzy Szybkie

Po pierwsze poziom skażenia wyklucza stałą obecność ludzi. Pomijając badaczy, turystów i samowolnych ryzykantów. Po drugie, w obydwu miejscach przyroda rozkwita.

Od stopienia rdzenia reaktora w Czarnobylu upłynęło ćwierć wieku, a naukowcy nie mogą doszukać się straszliwych mutantów, które powinny powstać w radioaktywnym środowisku. Za to wróciły rzadkie gatunki roślin i zwierząt, oraz te, które przed katastrofą były nieobecne.

W przypadku Czarnobyla mowa o wilkach, niedźwiedziach, żubrach, konikach Przewalskiego, sowach i orłach. Nie licząc chmar jeleni, dzików i saren. Identyczny proces można obserwować w Fukushimie. Wracają tam japońskie rzadkości przyrodnicze. I rosną w liczbę.

Zwierzęta obydwu stref mają się doskonale, jeśli pominąć ptaki powiązane z otoczeniem człowieka. Jaskółki dymówki, wróble i kopciuszki zniknęły, ale jak sądzą przyrodnicy zaszkodził im brak człowieka a nie promieniowanie. Trwają spory co do kondycji niektórych owadów, ale generalnie straszenie totalną zagładą okazało się być na wyrost. Niepocieszeni są scenarzyści horrorów, bo o czym tu pisać, skoro rzeczywistość nie odpowiada medialnym potrzebom.

Chociaż nikt głośno tym nie mówi, Czarnobyl i Fukushima wyraźnie pokazały, iż największym problemem przyrody nie jest promieniowanie, lecz ludzie.