Bogatych w kwitnące łąki, wygrzanych słońcem, pachnących ziołami. Kiedyś pełne kolorowych motyli. Kiedyś, czyli dekadę temu. Przed oczami mam pawie oczka, rusałki pawiki, żałobniki, modraszki, bielinki, pazie królowej. I brązowe gorówki, które można spotkać tylko na górskich halach.
Na palcach obu rąk mogłem zliczyć wszystkie wypatrzone dwa dni temu motyle. Kilka bielinków, pospolitych modraszków i ze dwie gorówki. Czarna rozpacz. Kilkadziesiąt lat temu na każdej łące fruwało trzydzieści do czterdziestu gatunków dużych motyli dziennych. Nawet najbardziej obojętna na przyrodę osoba mogła podczas spaceru oszacować owadzie bogactwo.
Dzisiaj wszyscy martwią się ginącymi pszczołami. I bardzo dobrze. Los motyli jakoś uszedł uwadze. Miodu nie uzbierają. W zapylaniu kwiatów nie są specjalnie wydajne. Tylko oczy cieszą. Dzielą los pszczół zabijanych przez wielką chemię.
Kto następny?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
