Lelek kozodój to ptak, którego łatwiej usłyszeć niż zobaczyć

FLESZ - Dąb Chrobry nie wypuścił w tym roku żadnego listka

Brzmiało to jak przeciąganie kijem po drewnianych sztachetach płotu. Wyraźne, głośne, monotonne. Powtarzany wielokrotnie terkot, który idealnie pasował do dziecięcych zabaw z kijaszkiem ciągniętym po drewnianym płocie. Tyle tylko, że w okolicy skąd pochodziło nagranie starodawne parkany zastąpiły metalowe panele ogrodzeniowe. I jak sądzę to żaden dzieciak nie biega po opłotkach środkiem nocy tłukąc kijaszkiem po ogrodzeniach.

Słuchałem raz, drugi, trzeci. Wszak to chyba lelek kozodój. Na wszelki wypadek wrzuciłem nagranie do programu identyfikacji ptasich głosów. Nie miałem najmniejszych wątpliwości: on ci to, lelek kozodój. Ptak, którego łatwiej usłyszeć niż zobaczyć.

Niegdyś budził paniczny lęk. Miał szeroko rozdziawionym dziobem spijać mleko z krowich wymion. Do tego sypia na ziemi, prawie niewidoczny w maskującym stroju. Skumany z diabłem przylatywał po dusze umierających. Kilku znamienitych pisarzy uczyniło z niego rekwizyt horrorów. Tymczasem to tylko wielka jaskółka o piórach w barwie suchej kory.

O zmroku łapie owady nucąc dziwaczną pieśń miłosną. I za to tak mu zszargali opinię? Odmieniec najwyższej klasy i ornitologiczna rzadkość w jednym. Wieczorem nasłuchujcie lelekowych pieśni. Kto wie, może za dnia znajdziecie wielką jaskółkę w ziemistych barwach siedząca na ziemi. Wygląda niczym kawałek drewna. Nie zapomnijcie zrobić jej zdjęcia!