Urodziwe platany na polskiej ziemi

Grzegorz Tabasz: LEŚNY DZIENNIK

Przed oczami miałem obrazki amerykańskich miasteczek ze szpalerami podobnych drzew i wreszcie wydusiłem: platan! U nas niezbyt często spotykany, gdyż młode okazy giną zimą i albo trzeba sadzić kilkunastoletnie okazy (co nie jest specjalnie trudne, gdyż platan wyjątkowo dobrze znosi przesadzanie), albo pracowicie ocieplać je zimową porą. Za to z wiekiem odporność na najsurowsze mrozy rośnie, czego znakomitym dowodem jest okaz ze zdjęcia: lekką ręką dałem mu przynajmniej sto lat życia.

Cała rodzina platanów jest urodziwa i chętnie sadzona w parkach. Często jako dominujący element rozległego trawnika. Zimą wabi oczy korą o niespotykanej fakturze i barwie, latem soczystą zielenią powycinanych liści. Jesienią nabiera żółtych barw, a dodatkową ozdobą są owoce w kształcie kolczastej kuli. Szkoda, że w naszym klimacie radzi sobie tylko jeden gatunek – pla­tan jesionolistny. Na świat przyszedł trzy wieki temu, jako mieszaniec amerykańskiego platana zachodniego i pochodzącego z południa Europy platana wschodniego. Rodzice przystojni i zasłużeni (o czym za chwilę), ale wrażliwi na chłody. Za to ich potomek jeśli przeżyje wiek dziecięcy, okazuje się odporny na susze i wszelkie zanieczyszczenia powietrza.

Idealnie pasuje do atmosfery naszych miast. Doskonale znosi przycinanie. Co do przodków, to przed wiekami w cieniu platana wschodniego miał wygłaszać swoje nauki ojciec współczesnej medycyny Hipokrates. Pod żyjącym do dzisiaj platanem w okolicach Bosforu mieli rozbić swoje namioty rycerze pierwszej krucjaty w XI wieku. Okazały platan z Kóz ze Śląska zajął drugie miejsce w internetowym plebiscycie na Europejskie Drzewo 2013 Roku, a zwyciężył inny, węgierski okaz.

[email protected]

Platan zimą wabi oczy korą o niespotykanej fakturze i barwie Fot. Grzegorz Tabasz