W ciemię bity. Koniec all inclusive!

Nikt tak ostatnio nie zaszkodził Polsce jak zagraniczni, zwłaszcza przybywający z Zachodu, turyści. Nie, wcale nie chodzi mi o pijanych w sztok Brytoli, latających po Krakowie z imponderabiliami na wierzchu, czy innych tego typu dewiantów, ale o normalnych ludzi, kulturalnych, zwiedzających muzea, potrafiących korzystać z publicznych toalet.

To oni, zachwyceni panującym w Polsce porządkiem, czystymi ulicami, możliwością spokojnego korzystania na ulicy z (własnego) telefonu, czy (w Warszawie) bez odbezpieczania rewolweru poruszający się metrem i opowiadający o tym wszystkim wszystkim naokoło robią nam złą prasę. Wywołując w zachodnich politykach wstyd, zawiść i nienawiść owocujące już decyzjami o przymusowej relokacji imigrantów z Afryki i Bliskiego Wschodu, mającej doprowadzić do wyrównania poziomu życia w Polsce i krajach starej Unii. A zarazem uwalić kolejną (po transporcie samochodowym, rybołówstwie, energetyce, górnictwie, przemyśle stoczniowym) gałąź naszej gospodarki, stanowiącą dla nich konkurencję. Czyli turystykę.

Myliłby się jednak ktoś sądząc, że nasza (uboga) chata z kraja, że nic nam nie grozi. Że tak jak do tej pory relokowani do nas migranci i tak zaraz z powrotem pikną do Niemiec. Przyjęty już przez Unię pakt migracyjny zakłada niestety przymusowe wyrównanie warunków zapewnianych przybyszom w różnych krajach, co ma właśnie zapobiec ich samodzielnej re-relokacji do tych państw, które zapewniają im warunki stanowiące odpowiednik wczasowego pakietu all inclusive, z opieką medyczną i innymi bonusami włącznie. Co – tak na marginesie - mogłoby nadać migrantom status materialny przewyższający warunki, w jakich żyje wielu rdzennych mieszkańców Polski.

Ponieważ przyjmowanie nachodźców najsilniej wspiera sprawująca w Unii rząd dusz lewica, mam do niej prośbę. Towarzysze, rozumiem oczywiście, że działacie w dobrej wierze, chcecie pomagać, zwłaszcza za nie swoje pieniądze, ale chciałbym zasugerować Wam powrót do źródeł lewicowej wrażliwości. Rezygnację, choćby czasową, z zapewniania przybyszom darmowego pakietu all inclusive, czyli porzucenie promującej pasożytnictwo zasady: każdemu według jego potrzeb, na rzecz realizacji hasła stojącego ongiś u podstaw budowania świetlanej socjalistycznej przyszłości: kto nie pracuje, ten nie je.