salon poezji

Salon poezji. I tam zacznie od nowa

Widać jedynie Usta, powiada Samuel Beckett. Na stronach „Ziemi Urlo” Czesław Miłosz zwie go wielkością kapitalistycznego zachodu, najuczciwszym pisarzem cywilizacji. Lecz nie kończy Miłosz na tym, wyraża sprzeciw. Od zmierzchu dnia, kiedy w latach 50. zobaczył w Paryżu „Czekając na Godota”, Beckett niepokoił go, stał się obsesją.