Tabasz felieton dziennik polski

Kota domowego przywieziono do Europy z Egiptu dopiero w końcówce średniowiecza. Niegdysiejsze święte zwierzę starożytnych Egipcjan wciąż cieszyło się tam zasłużoną sławą. Z tego powodu wywóz małych drapieżników był zakazany.

To było tak: stary znajomy zadzwonił z hiobową wieścią o setkach kruków nocujących w alei drzew. Do tego w samym centrum miasta. Domniemane kruki okazały się w rzeczywistości wielkimi stadami gawronów, które swym zwyczajem przesypiają noce w koronach drzew.

W pierwszej chwili pomyślałem, iż to pomyłka. Złudzenie optyczne, zjawa. Widok pary rudzików w listopadzie nie jest zjawiskiem normalnym.

Za pierwszym razem miałem tylko gołe ręce, więc bezstresowo kontemplowałem czarnego bociana na łowisku.

Najdziwniejszy motyl polski. Największy, o dziwacznych obyczajach oraz nazwie, która może przyprawić o połamanie języka.

Zaaferowane biegają po ziemi w poszukiwaniu materiału do wyściółki gniazda. Widziałem też jednego z ostatnich wróbli domowych (tak, tak, to już ginący gatunek!) niosącego papierek po cukierku.

Przypuszczałem, że pierwszym przebudzonym gadem 2021 roku będzie żmija. Przynajmniej tak było do tej pory. Gdzieś na kraju lasu grzały się w pierwszych promieniach słońca. Zwykle pięknie pozują do zdjęć. Sam nie wiem czemu nie uciekają. Może pokładają ufność w jadowe uzbrojenie, czy też szkoda im słońca. Ko je tam wie.

Teoretycznie szalejąca epidemia powinna spędzać sen z oczu wszystkim i wszędzie. Maseczki, dystans, izolacja, szczepienia, lockdowny. Tymczasem płoną trawy. Tak to wiosną u nas bywa. Jak Polska długa i szeroka.

Bażant. Widuję go rankiem, gdy przylatuje z głośnym furkotem skrzydeł pod karmnik. Pogrzebie w ziemi, niczym kura, wydzióbie nasiona słonecznika i siemię lniane. Zakrzyczy głośno. Piękny, kolorowy kogut. Tłuściutki, pachnie z daleka pysznym rosołem. Nic z tego. Ptak dziki i łowny gatunek. Nie dla mnie bażancie rozkosze podniebienia…

Nim jednak dojdzie do niecnego procederu kukułki muszą dokładnie rozpoznać teren. Kto i gdzie zbudował gniazdo. Kiedy u sąsiadów pojawią się pierwsze jaja? Jak daleko i na jak długo właściciele wyprawiają się po pokarm.

Wyobraźnia ogrodników dawno prześcignęła naturę. Ta oferuje nam krokusy fioletowo niebieskiej barwy. Zaś w marketach za parę groszy kupicie cebulki kwitnące na biało i żółto. O płatkach pomarszczonych niczym bibuła lub odmiany wielkokwiatowe.

Wśród wiosennych ptasich koncertów kukułka jest najlepiej rozpoznawalna. Przez każdego, nawet największego mieszczucha, co to pierwszy raz wybrał się do lasu. Kukułeczka kuka, gniazda sobie szuka. Wesoła, wpadająca w ucho przyśpiewka. Zgadnijcie proszę, kto jest autorem owego utworu?

Zimno, śnieżnie i wietrznie. Tegoroczna Wielkanoc też wygląda fatalnie. Zarówno pod względem pogody jak i słynnego wirusa. Opowiem wam jak to z ogłaszaniem końca zimy i nadejściem wiosny niegdyś bywało.

Do ostatniego w okolicy kompleksu małych oczek wodnych w Ryterskiej Roztoce. Szczęśliwie na apogeum godów żaby trawnej i ropuchy szarej. Woda chlupotała od rozgrzanych ciepłem i hormonami samców.

Wiosna, wiosna, wiosna ach to ty! Zanuciłem radośnie po powrocie z wieczornego spaceru. Ptaki śpiewają jak szalone. Kosy, pierwiosnki, śpiewaki.

Ledwo wysiadłem z samochodu od razu trafiłem na odciśnięte w mokrym śniegu tropy wilka. Dwie dorosłe sztuki i jeden nieco mniejszy. Odciski świeże niczym poranne bułeczki prosto z piekarni.

Nie masz lepszego lekarstwa na wirusowe czasy nad widok bociana białego. Ptak wrócił na gniazdo dzisiejszego popołudnia. Widok chwyta za serce i uspokaja. Rok temu wrócił tego samego dnia. To dobra wróżba.

Kolejna zmiana czasu za nami. Czujecie zmęczenie? Rozdrażnienie? Zagubienie? To może być efekt zmiany czasu. Starczy przesunąć wskazówki zegara do przodu tylko o jedną godzinę, by szpitalne statystyki odnotowały o dziesięć procent zawałów serca i udarów mózgu więcej.

Spotkałem go w starej części cmentarza. Wpadliśmy na siebie niespodziewanie, gdy przełaziłem pomiędzy nagrobkami. Zaskoczony zaczął dziwacznie kręcić głową, a nawet przysiągłbym, że przewracał oczami. Szary ptak z brązowy deseniem, wielkości dużego wróbla.

Byłbym zapomniał o jeszcze jednej roślinie wczesnej wiosny, czyli dereniu jadalnym. Kilka lat temu posadziłem kilka krzewów własnoręcznie wyhodowanych z nasion. Teraz zaczynam zbierać plony. Pierwsze danie nie jest przeznaczone dla mnie.

Gdzie są bociany? Wszak w minionym roku przyleciały już 24 marca. Tymczasem gniazdo świeci przenikliwą pustką. Spokojnie.

Czajkę trudno przeoczyć. Ptak nieco większy od gołębia domowego, z czarny grzbietem i białymi plamami na piersiach. Plus elegancki czub na głowie, którego w locie nie widać.